Β. Πλεύρης, Μεταπτυχιακή Εργασία "Τα Μικροοικονομικά Θεμέλια της Ανταγωνιστικότητας και της Ευημερίας", Εργαστήριο Στρατηγικής και Επιχειρηματικότητας του Τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ), 2003.

Περίληψη
Οι αλλαγές των τελευταίων ετών όπως εκφράζονται από την εντατικοποίηση του παγκόσμιου εμπορίου, την απελευθέρωση των διεθνών αγορών, τη δημιουργία ενιαίων ζωνών οικονομικής δραστηριότητας με κοινούς κανόνες και την παγκοσμιοποίηση, διαμόρφωσαν ένα νέο τοπίο ανταγωνισμού για τα κράτη και τις επιχειρήσεις τους. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο ανταγωνισμός είναι αμεσότερος, εντονότερος και δείχνει πλέον περισσότερο βασισμένος στις ικανότητες των επιχειρήσεων και στην ποιότητα του τοπικού ανταγωνισμού παρά στο μακροοικονομικό, πολιτικό, νομικό και κοινωνικό περιβάλλον και τους χειρισμούς των κυβερνήσεων, οι οποίες καλούνται να διαμορφώσουν τις αναγκαίες συνθήκες για την ανάπτυξη, που δεν είναι όμως πλέον καθ’ εαυτές και ικανές. Η εργασία αυτή αφορά ακριβώς στη διερεύνηση της επιρροής του μικροοικονομικού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της ανταγωνιστικότητας ενός έθνους και κατ’ επέκταση στη διαμόρφωση του επιπέδου ευημερίας των πολιτών του, με έμφαση στην Ελληνική πραγματικότητα. Τα αντικείμενα και οι υποθέσεις που θα διερευνηθούν παρουσιάζονται συνοπτικά παρακάτω:

Α. Σε παγκόσμια κλίμακα
Η ανταγωνιστικότητα ενός έθνους είναι πλέον περισσότερο βασισμένη στις ικανότητες των επιχειρήσεων που δρουν στη χώρα παρά στους μακροοικονομικούς χειρισμούς των κυβερνήσεων. Η ανταγωνιστικότητα και επάρκεια των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε μία χώρα είναι εκείνη που οδηγεί το μακροοικονομικό περιβάλλον να προσαρμοστεί βελτιούμενο και όχι το αντίθετο.

Β. Ειδικά για την Ελλάδα
Η αιτία για την υστέρηση σε ανταγωνιστικότητα της χώρας σήμερα είναι η μη επάρκεια του μικροοικονομικού περιβάλλοντος ανάπτυξης των επιχειρήσεων και όχι η μη επάρκεια σε μακροοικονομικές κυβερνητικές πολιτικές και παρεμβάσεις.

Τελικός σκοπός είναι να διαφανεί ότι σε μεγάλο ποσοστό η αιτία για την υστέρηση σε ανταγωνιστικότητα κάποιων χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, είναι η μη επάρκεια του μικροοικονομικού περιβάλλοντος ανάπτυξης των επιχειρήσεων και όχι η μη επάρκεια σε μακροοικονομικές κυβερνητικές πολιτικές και παρεμβάσεις.