Β. Πλεύρης, Διπλωματική εργασία "Βέλτιστος Σχεδιασμός Κατασκευών υπό Δυναμικές Φορτίσεις με Στρατηγικές Εξέλιξης", Εργαστήριο Στατικής και Αντισεισμικών Ερευνών, Τομέας Δομοστατικής, Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, 1999.

Περίληψη
Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται το αντικείμενο του βέλτιστου σχεδιασμού των κατασκευών υπό στατικές και δυναμικές φορτίσεις με τη χρήση εξελικτικών μεθόδων και συγκεκριμένα των Στρατηγικών Εξέλιξης (ES). Αποτελείται από πέντε κεφάλαια συνολικά, εκ των οποίων τα τέσσερα πρώτα αναφέρονται στο θεωρητικό υπόβαθρο. Σε αυτά γίνεται λόγος για το αντικείμενο της βελτιστοποίησης γενικά, για τη μέθοδο των Στρατηγικών Εξέλιξης που εφαρμόστηκε, για τη δυναμική των κατασκευών καθώς και για δύο μεθόδους δυναμικής ανάλυσης, τη μέθοδο των ιδιομορφών και τη μέθοδο της άμεσης ολοκλήρωσης. Το πέμπτο κεφάλαιο καλύπτει το πρακτικό μέρος, με τις εφαρμογές που πραγματοποιήθηκαν και τα αποτελέσματα που προέκυψαν.
Ο φορέας που εξετάστηκε στα πλαίσια των εφαρμογών είναι ένα εξαώροφο χωρικό πλαίσιο από χάλυβα. Οι μεταβλητές σχεδιασμού του προβλήματος αφορούν τη γεωμετρία των διατομών υποστυλωμάτων και δοκών και συγκεκριμένα το ύψος και το πλάτος των διπλών Ταυ. Οι περιορισμοί που τίθενται αφορούν τις τάσεις των μελών και τις σχετικές μετατοπίσεις μεταξύ των ορόφων, ενώ σκοπός ήταν σε κάθε περίπτωση η εύρεση της βέλτιστης λύσεως του προβλήματος ελαχιστοποίησης του βάρους. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις με στατικά και στατικά + δυναμικά φορτία. Οι δυναμικές αναλύσεις έγιναν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Αντισεισμικού Κανονισμού ΕΑΚ 2000, με δύο μεθόδους: Τη μέθοδο των ιδιομορφών με βάση το φάσμα σχεδιασμού και τη μέθοδο της Άμεσης Ολοκλήρωσης με χρήση 3 συνθετικών επιταχυνσιογραφημάτων σύμφωνων με το φάσμα του κανονισμού. Έγιναν διάφορες παραμετρικές διερευνήσεις, οι οποίες αποσκοπούσαν τόσο στη μελέτη και “αποκρυπτογράφηση” των εφαρμοζόμενων μεθόδων βελτιστοποίησης και της αποτελεσματικότητας των διαφόρων σχημάτων ES, όσο και στη σύγκριση των δύο μεθόδων δυναμικής ανάλυσης μεταξύ τους, όσον αφορά το αποτέλεσμα που δίνει η κάθε μία στο πρόβλημα της βελτιστοποίησης.